De parlementaire enquête naar de aardbevingen in Groningen is afgerond. Het wachten is op de reactie van het kabinet. Maar iedereen praat al over de ‘ereschuld’ aan de Groningers die moet worden ingelost. In Den Haag gaan geruchten over enorme bedragen. Het provinciaal bestuur van Groningen heeft al

Bij sommige beroepen vraag je je nooit af wat die mensen doen. We weten wat een dokter is, wat een architect is, een leraar of een piloot. Dat weten we ook omdat het beroep in essentie door de jaren heen niet verandert. Hoe anders ligt dat bij een planoloog. Dat het grote publiek niet meteen weet

De aardbevingen in Groningen zijn onderwerp van een parlementaire enquête. In het voorjaar volgen de openbare verhoren, in het najaar volgt het eindrapport. Er valt veel te rapporteren. En omdat we al zoveel weten, vraag ik me af of de enquête nog veel nieuws zal opleveren.

Wie van architectuur én van het lokaal bestuur houdt, en ik doe beide, krijgt al snel een voorliefde voor raadhuizen. Die raadhuizen geven meestal een prachtig tijdsbeeld. Niet alleen omdat vaak vooraanstaande architecten worden uitgenodigd, maar ook omdat het programma van eisen alles zegt over het

We waren toevallig toch in de buurt. Een mooie gelegenheid om nog eens aan te bellen. Jaren geleden bezocht ik de nieuwbouw van de Abdij Sint-Benedictusberg van architect Dom Hans van der Laan. In het gehucht Mamelis bij Vaals. Er was niets veranderd, zoals er in kloosters vaak in decennia niets ver

Er zijn grote problemen met de ondertunneling van de A10 bij de Zuidas. Er is een diepgravend conflict tussen de opdrachtgever (het Rijk) en de bouwers. De Minister meldt de Kamer dat het zeker een half miljard euro duurder zal worden (in plaats van de begrote 1 miljard). Marcel Hertogh uit Delft is

Het zal al een aantal jaren geleden zijn dat Bernard Hulsman op de achterpagina van het eerste katern van de NRC een serie begon over gebouwen, bruggen en wat dies meer zij die erg op elkaar leken. De boodschap leek te zijn: architecten zijn minder origineel dan ze vaak zelf suggereren. En de foto’s

Vorige maand had ik een afspraak met de buurtpastor van Spangen in Rotterdam. Na een boeiend gesprek over zelforganisatie en de rol van de overheid, reed ik door naar de campus van de Erasmus Universiteit op Woudestein. Van Sparta naar Excelsior voor de voetballiefhebbers. Alle bomen stonden in het

In Rotterdam bouwde men de Essalammoskee naar Arabisch voorbeeld. In Amsterdam brak men het Swammerdaminstituut af, een voorbeeld van het Nieuwe Bouwen. Wat hebben deze twee zaken met elkaar gemeen? Bij nader inzien veel. Het handelt hier om de vraag: welke gebouwen zijn passend in een bepaalde sted

Heb je wel eens het blaaskwintet van Nielsen gespeeld? Het overkwam me de afgelopen week in Delft. Bij de Kamermuziek-ateliers. Dat kwintet van Nielsen is niet erg bekend. En dat geldt wellicht ook voor de Kamermuziek-ateliers die elke zomer in Delft worden georganiseerd. Je speelt daar in ensembles

Het blijft een subtiel evenwicht, het evenwicht tussen dirigent en orkest. Van beroepsorkesten hoor ik verhalen, over amateur-orkesten kan ik zelf verhalen. Voor Leiden Sinfonietta zoeken we momenteel een nieuwe dirigent, omdat de onvolprezen Joost Geevers weggaat. En dan dringt zich die vraag zich

Als fagot maak je vaak deel uit van een orkest. Een orkest heeft een bestuur. Sommige besturen doen geruisloos alles goed, andere scheppen vooral chaos. Ik heb regelmatig in een bestuur gezeten en ook veel besturen zien opereren. Zou je ‘goed besturen’ in kort bestek kunnen beschrijven? Aan welke re

Wat was het bijzonder om het fagotfestival in Maastricht bij te wonen! Al moet ik eerlijk zeggen dat ik bij toeval een heel eenzijdig beeld heb gekregen. Ik was gevraagd om als spreekstalmeester op te treden bij het concours en bij de recitals in de grote zaal. Al die prachtige workshops en

Ronald Karten nam onlangs afscheid van het Concertgebouworkest. Hij was 22 jaar solo-fagottist in Amsterdam. Alle reden voor een lang interview. Ik sprak drieënhalf uur met hem. Aan het einde van het gesprek durfde ik hem te vragen wat de zware ziekte die hij in 2009 overwon, heeft betekend voor zij

In die mooie serie over het KCO “Bloed, zweet en snaren” kwam ook fagottist Jos de Lange uitgebreid in beeld. Als ik me goed herinner zien we hem in een kamertje waarin hij al jaren zijn rieten maakt. Veel mesjes, veel hout, veel rommel. Ieder fagottist kan zich zo’n kamertje wel voorstellen. Jos sp

Natuurlijk, de Heckel is onovertroffen. Maar de Heckel heeft een waanzinnige levertijd (tot 15 jaar) of is überhaupt niet meer te bestellen. De website van de firma Heckel is in ieder geval onbereikbaar. En als je een nieuwe Heckel op de kop kan tikken, betaal je de hoofdprijs. Dus zelfs professiona

Ik had een afspraak met Alban Wesly om over zijn Leitzinger fagot te spreken. Alban kwam niet. Zijn elektronische agenda had het begeven. Een week later was Alban er wel. Hij overlaadde me met excuses en cadeaus. Hij voelde zich nog steeds rot over die stomme agenda. Ik was de enige afspraak die uit

Het blijft een boeiend onderwerp waarover ik al vaker heb geschreven. Podiumangst. Die onverklaarbare zenuwen die je in de greep kunnen krijgen als je moet optreden op een voorspeelavond op het conservatorium. Eigenlijk is het niet te verklaren. Je zit met nog 20 mensen in een te grote zaal met een

Het is een vaak misbruikt woord, het woord ‘vriend’. Sommige mensen gebruiken het te pas en te onpas. Iedereen die ze ooit een hand hebben gedrukt noemen ze al een ‘vriend’. Ik weet: dat kan soms heel functioneel zijn, bijvoorbeeld als je iets wilt bij ‘vrienden’ van dat soort ‘vrienden’. 

Soms is het niet zo handig om een blog te schrijven. Ik heb me aangemeld voor de Schrijversvakschool en ben nog niet aangenomen. En toch wil ik nu al over literatuur schrijven. En dan ook nog over de grootste vraag: ‘wat is literatuur?’ 

Zo harteloos als de Nederlandse overheid omging met het eiland, zo liefdevol is het meer dan anderhalve eeuw later door Eva Vriend beschreven. Schokland. Een gewezen eiland dat weinig mensen zullen kennen. Het lag in de Zuiderzee, niet ver van Kampen en Vollenhove. Het was nauwelijks een eiland. Het

Sam wordt donderdag 1 jaar. Hij krijgt geen biefstuk, maar wel een rode zakdoek aan zijn halsband. Voor één dag. We zullen de hele dag lieve woordjes tegen hem zeggen. Geen lekkernijen. Deze hond wordt niet verwend en bedelt niet. Hoe lief hij ook is.

Bas had vanaf het begin meegevaren op de Noordlicht. Hij moest eerst even wennen, want hij had er al een half leven op zitten, voordat hij een boot onder zijn poten voelde. Vooral het aan boord gaan was aanvankelijk niet zo eenvoudig. We lagen in een box met een heel kort afstapje. Of een heel kort

Wat was hij schattig die eerste dagen en maanden. Hij was geboren in een koeienstal achterin Friesland. Zijn kleine lijfje, zeven weken oud, stonk een uur in de wind. De eerste dag viel hij van de bank. Hij piepte even heel zacht. Maar stond dapper weer op. Ook toen al was Bas een dapper ventje.

Het zal in 2020 zijn geweest. We lagen in die leuke kleine passantenhaven in Grou, aan de Rjochte Grou. De Hellinghaven. Daar waar elk kwartier het pontje naar de overkant vaart. Vlak bij de jachthaven vind je Zeilmakerij Molenaar. Voor mij had een Molenaar-tuig altijd een magische klank. Als jongen

52 weken geleden haalden we onze boot op uit de winterstalling. We brachten hem weer naar zijn prachtige plekje in de jachthaven van De Gaastmar. Ik schreef er een blog over dat van geluk overliep. De blog vond zijn plek in Krill, het blaadje van de vereniging van Noordkapers. Dit weekend maakten we

Elk jaar weer, als we de boot in oktober naar de winterberging brengen. Je weet dat het nu echt voorbij is. Dat je de volgende week niet meer kan varen. Het lijkt alsof je al niet meer mag genieten. Zo’n laatste dag staat vooral in het teken van de planning en van de organisatie. Eerst met de auto

Nota bene, ik ben al 68. En dan toch niet meer kunnen slapen als je om half 6 wakker wordt. Van de spanning. Omdat de boot vandaag weer in het water gaat. Ik moet nog even wachten. Tot mijn vrouw wakker is. Gelukkig kent ze eenzelfde onrust. Ze is ook vroeg wakker. Ik weet het, we hebben alle tijd,

Soms neemt het leven een volstrekt onverwachte wending. Vroeger had ik veel gezeild. Maar het Waarschip 730 was uiteindelijk van de hand gedaan. Het is al zo lang geleden dat ik de redenen niet meer goed kan achterhalen. Toch knaagde het al die jaren. En heimelijk droomde ik altijd van een nieuwe bo

Eergisteren was het 25 jaar geleden dat de laatste Elfstedentocht werd verreden. Reden voor de NOS om daaraan uitgebreid aandacht te besteden. Simpel door de uitzending van 25 jaar geleden (op enkele uren na) geheel te streamen. Ik moet toegeven: ik heb uren gekeken. Maar ja, ik heb hem ook gereden.

Vroeger had je privé-klinieken en ziekenhuizen. In privé-klinieken kwamen alleen rijke mensen, in ziekenhuizen kwam iedereen. In privé-klinieken werd veel geld verdiend en ziekenhuizen kwamen altijd tekort. Met de marktwerking in de zorg is dat onderscheid grotendeels verdwenen. Ook in privé-kliniek

Hardlopen is een geloof. Ik lees al jaren elke maand Runner’s World, het onvolprezen tijdschrift voor de hardloper. En elke maand lees ik weer een nieuwe theorie. Over training, over voeding, over schoenen. En allemaal willen we deze theorieën geloven, omdat we zo graag harder willen lopen. Hoe hee

De marathon in Rotterdam 15 keer gelopen, gisteren zat ik thuis. Ik wilde wel, maar ik kon niet. Gewoon niet getraind, door eindeloze problemen met een voet. Ik heb Rotterdam wel eens vaker gelopen zonder echt te trainen, maar toen zat die marathon nog in mijn lijf. Ik was bang dat hij er nu niet me

Wat is dat toch met mijn hart. In 2010 meldde een sportarts dat mijn hart last had van ST-depressies. Een second opinion bij Paul van Dijkman leert dat er niets aan de hand is. Dat de afwijkingen in het elektrocardiogram slechts voortkomen uit mijn bizar goede conditie. Een paar weken later loop ik

Het is 4 januari! Het is 20 jaar geleden. De sportpagina’s van de NRC zijn geheel gewijd aan de Elfstedentocht van 1997. Ander sportnieuws is er niet. Hans Buddingh’ verhaalt van zijn tochten in 1985 en 1986. Uitgereden. En van zijn tocht in 1997. Niet uitgereden. Hij verhaalt over de domste besliss

Ik was vanmiddag te gast bij de Rotterdam Running Ambassadors. Werkelijk te gast. Alleen maar aardige mensen, die zich allemaal kwamen voorstellen. Ik sprak daar een bijzondere man. Herman Wilton. Herman had de marathon van Rotterdam al 30 keer gelopen. Hij had veel last van artrose, onder andere aa

Het einde is in zicht. Eindelijk. Ik heb er drie jaar tegen aan lopen hikken. Eigenlijk is het na de K78 van 2013 nooit meer helemaal goed gekomen. Beter gezegd: het was al niet goed toen ik die K78 liep. Vier maal naar de fysio in de voorafgaande week. Ingetapet 78 km lopen, met 2600 hoogtemeters.

Voor mijn website gebruik ik het programma WordPress. Het programma geeft me inzicht in mijn bezoek. Hoeveel mensen komen op mijn site en wat lezen ze? Het programma geeft ook een klein inzicht in de zoektermen van de mensen die mijn site bereiken. Soms staat er ‘blog wim derksen’. Dat zijn de gespr