[In eerste mijn blog over het jubileumboek van de Vereniging van Bestuurskunde trok ik twee conclusies: de bestuurskunde is te onzichtbaar en de bestuurskunde ontbeert een eigen optiek. In mijn tweede blog ging ik verder in op de eerste conclusie, in dit derde en laatste blog (volgende week vakantie!) ga ik verder in op de tweede conclusie.] De bestuurskunde is multidisciplinair, nee: i
In mijn vorige blog beschreef ik de jubileumbundel van de Vereniging van Bestuurskunde. Alle grote maatschappelijke problemen kwamen voorbij. Ik constateerde twee dingen: bij de oplossing van de problemen waren bestuurskundigen nagenoeg afwezig en bij de beschrijving van de problemen ontbrak een eigen bestuurskundige optiek. Ik kom de volgende keer terug op dat laatste gemis. Vandaag gaat het o
De Vereniging van Bestuurskunde bestaat vijftig jaar. Reden om een mooi boek uit te geven onder de titel ‘Maatschappelijke bestuurskunde’. Tot mijn vreugde gaat het boek niet andermaal over netwerken, toezicht, multi-actor-benadering of verzelfstandiging, om maar enkele willekeurige bestuurskundige thema’s te benoemen. Het boek gaat over de belangrijkste maatschappelijke problemen waarvoor de o
Heb je wel eens het blaaskwintet van Nielsen gespeeld? Het overkwam me de afgelopen week in Delft. Bij de Kamermuziek-ateliers. Dat kwintet van Nielsen is niet erg bekend. En dat geldt wellicht ook voor de Kamermuziek-ateliers die elke zomer in Delft worden georganiseerd. Je speelt daar in ensembles, die meestal ter plaatse worden gevormd. Sommige deelnemers ken je al, anderen zijn geheel nieuw
Het was in mijn vakantie dat ambtenaren een ‘brandbrief’ schreven over het klimaat- en natuurbeleid van het kabinet, dat intussen al is gevallen. Het was een curieuze brief, die best na mijn vakantie nog repliek verdient. Voorop gesteld: iedereen heeft het recht om te demonstreren. Als individu. Ik heb er geen enkel bezwaar tegen als ambtenare
Afgelopen vrijdag deed iemand openlijk een gooi naar het leiderschap van de nieuwe progressieve partij, de combinatie van PvdA en GroenLinks. Hij schreef een mooi artikel in de Volkskrant over het grote belang van de sociaal-democratie en sloot zijn verhaal af met de conclusie dat hij lid ging worden van de PvdA. Het was Jesse Klaver. Ik kan n
Onderstaande blog plaatste ik op maandagmorgen 10 juli, een paar uur voor de aankondiging van Mark Rutte dat hij de politiek zou verlaten. Lees de blog als verklaring achteraf: Een Haagse insider voorspelde mij kort geleden nog dat het kabinet voorlopig niet zou vallen. Hij had een geloofwaardig argument: ‘Zelfs dat kunnen ze niet.’ Toch heeft hij ongelijk gekregen, omdat Mar
Het is goed dat er weer wordt gesproken over een Nota Ruimte en over een Ministerie van Volkshuisvesting en Ruimte. We moeten de ruimtelijke ordening niet overlaten aan de markt. Helaas was dat wel de belangrijkste uitkomst van de Nota Ruimte van minister Sybilla Dekker. Haar lijfspreuk luidde: ‘Centraal wat moet, lokaal wat kan.’ Ze vertelde er niet bij wat centraal moest. De kabinetten na haa
Dit was mijn redenering in de drie vorige blogs over het eerlijke verhaal over de ruimtelijke ordening: Ruimtelijke ordening is het toedelen van een bestemming aan grond. Ruimtelijke ordening is, uitzonderingen daargelaten, een zero-sum-game. Ruimtelijke ordening is dus het toedelen
Om scherp te krijgen waar het bij ruimtelijke ordening in essentie om gaat, gebruikte ik in een eerdere blog de voorbeelden van de Haarlemmermeer en de Noordoostpolder. In de eerste polder werd de ordening van de ruimte grotendeels aan de markt overgelaten, in de tweede polder was het de overheid die elke vierkante meter van een bestemming voorzag. Om nog maar eens helder te maken dat de ruimte
Laten we het debat over de ruimtelijke ordening eerst eens ordenen door een aantal basisvragen te beantwoorden. Vraag één: wat is ruimtelijke ordening? Antwoord: het toedelen van een bestemming aan grond. Vraag twee: hoe kan de ruimte worden geordend? Antwoord: door het marktmechanisme en door hiërarchie (de overheid). Vraag drie: waarom laten we ordening van de ruimte niet over aan de markt? A
Hugo de Jonge wil de nationale ruimtelijke ordening terug. En dat is mooi. Maar wat hij daar onder verstaat blijft voorlopig nogal vaag. Dat maak ik op uit de ‘Planologielezing die hij vorige week in Groningen uitsprak. Hij hield bovenal een nostalgisch verhaal. Over de ruimtelijke ordening als onze nationale trots. Dat was toch even geleden.
Deze blog kent twee hoofdpersonen: Novex en Vinex. Novex is de aanscherping van Novi, de Nationale Omgevingsvisie uit 2020. Vinex was de aanscherping van Vino, de Vierde nota over de Ruimtelijke Ordening uit 1988. De gelijkenis tussen de namen van de hoofdpersonen Novex en Vinex is niet toevallig. De minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, Hugo de Jonge, spiegelt zich graag aan V
Elk jaar ben ik weer onder de indruk van de dodenherdenking op de Dam op 4 mei. Ook dit jaar weer. Maar toch begint het steeds meer te wringen. We herdachten alle mensen die voor onze vrijheid het leven hebben gelaten in de oorlog, we herdachten alle Nederlandse Joden, Roma en Sinti die in de oorlog waren vermoord. We herdachten alle Nederland
Gala Veldhoen en Jeroen Recourt, lid van de Eerste Kamer voor respectievelijk GroenLinks en PvdA zijn bezorgd. Je ziet het meteen aan de manshoge foto bij hun interview in de NRC van gisteren. Hun zorg betreft de rechtsstaat. Vooral de regering laat zich weinig aan de rechtsstaat gelegen liggen. Terwijl ministers toch niet alleen hun politieke agenda moeten volgen, maar ‘ook de
