En ja hoor, ADO verloor weer eens een belangrijke wedstrijd en er waren weer rellen. Vier agenten gewond, zeven mensen werden aangehouden. De media kunnen er geen genoeg van krijgen. En bestuurders staan in de rij om te zeggen dat ze geen enkel begrip kunnen opbrengen voor het wangedrag van de “zogenaamde supporters”.
Wat zou het toch goed zijn om dit simpele beeld te verrijken.
Ik was in dat stadion, ik dacht dat we gingen winnen, dat ADO weer zou promoveren naar de Eredivisie, toen in een knotsgek kwartier alles uit onze handen viel. Door mijn persoonlijke band met de (geweldige) keeper van ADO, voelde ik wellicht voor het eerst wat een echte supporter voelt als het succes zo dichtbij is en toch alles verloren gaat. Supporters leven voor hun club. Supporters praten maandag en dinsdag over de vorige wedstrijd en op woensdag begint het gesprek over de komende. Als je dan het seizoen begint met aftrek van 6 punten door de financiële ellende bij de club en je vervolgens toch de play-offs haalt, en als je in die play-offs eerst NAC uitschakelt en dan Eindhoven. En als je in de eerste finale-wedstrijd in Rotterdam met 1-1 (gelukkig) gelijk speelt tegen Excelsior, staat alles onder hoogspanning. En dan sta je na 78’ met 3-0 voor. En uiteindelijk verlies je toch nog. Mogen supporters dan verbijsterd zijn?
Nog een beeld. De supporters drongen steeds verder op. Ook ik ging met mijn maten naar voren om dichter op het veld te staan. Als zo’n prachtige overwinning plotseling uit je vingers glipt wil je naar voren. Dat deden we op de hoofdtribune net zo goed als bij Midden Noord. Dat zijn de emoties die voetbal zo mooi maken.
Nog een beeld. Al die mensen die naar voren drongen werden meestal heel netjes door mensen van ADO weer naar hun oude plek geleid. Ik stond erbij toen het bijna misging bij de spelerstunnel die plotseling vol stond met ADO-supporters. Het was de directeur van ADO met enkele stewards die al pratend al die opgewonden mensen weer achter de hekken kregen. Hoe anders was het beeld meteen na de wedstrijd. Inderdaad dat moment was zeer chaotisch, maar was het echt nodig dat de ME ons trakteerde op een hele bijzondere choreografie die vooral bedoeld leek om macht te tonen. Alsof het land tegen de vijand moest worden verdedigd. Persoonlijk zou ik als supporter niet rustiger zijn geworden bij dit machtsvertoon.
Nog een beeld. De media doen alsof er alleen rellen waren. De meeste supporters stonden stil bij elkaar en dropen stil en verdrietig af. Iedereen kon gewoon naar zijn auto. Ja, het duurde even voordat de parkeerplaats kon worden verlaten. Maar dat is niet onbegrijpelijk als 15.000 mensen weer naar huis willen. Toen we na enig wachten alsnog weg mochten, hebben we van de rellen verder weinig tot niets gemerkt. Dus zelfs na de wedstrijd was de verbijstering dominant en niet de rellen.
Ten slotte nog een ander beeld. Ik moest plotseling aan Hilary Clinton denken die haar verkiezingen tegen Trump verloor door over de Trump-aanhangers te spreken als “the deplorables”. Die uitspraak stond voor iets veel groters. Voor het feit dat de hoogopgeleiden in de samenleving bovenal neerkijken op mensen die minder zijn opgeleid, op mensen die minder kansen hebben, op mensen die inderdaad vaak niet meer hebben dat een voetbalclub waar ze intens van houden. De samenleving zou zoveel beter zijn als we die grote massa die geen toegang heeft tot de macht, tot de politiek, tot de media, tot de dure woningen, tot de dure opleidingen, en noem maar op, niet alleen meteen zouden verketteren. Maar wanneer we zouden proberen om eens te beginnen om al die mensen beter te begrijpen.
Sorry hoor Wim, maar nu probeer je echt iets recht te praten wat enorm krom is. Ik kan weinig begrip opbrengen voor mensen die supporters van een andere club met vuurwerk en geweld aanvallen. Probeer je maar eens in de Excelsior supporter te verplaatsen.
De meeste beelden kloppen inderdaad niet. Slaan 20.000 man op hol in plaats van 200 dan praten we heel anders.
Dat gaat echter ook op voor het beeld van "the deplorables" terecht. De problemen van nu komen in van de nieuwe harde kern. Jongens in de leeftijdscategorie 16-21. Speelt bij veel clubs, in veel landen. Van die groep is nog niet echt een goed beeld wie het betreft en wat hun motieven zijn.
Hallo Wim,
Ik begrijp dat je een ado-masochist bent. Geeft niks hoor, ik ook. Ik ben Hagenaar/Hagenees en je bent voor je eigen cluppie toch? Op de spelersbus staat: de trots van Den Haag. Maar waar moeten we eigenlijk trots op zijn? Er is nooit iets te vieren.
Ado heeft eens een landkampioenschap gewonnen. Dat was in de oorlogsjaren. Zat een luchtje aan geloof ik. En een beker, in de zeventiger jaren. Nou, nou, nou, en dat voor de derde stad van Nederland... Rode draad is toch vaak gedoe met 'supporters' en dat kost potentiele sponsors. Dan gaat het een paar jaar 'goed' - wat me overigens normaal lijkt - en dan mag je dat ook niet meer zeggen.
Altijd dat bagatelliseren, wat ik ook een beetje in jouw stukje lees. Een bestuurder zegt vandaag zelf in de krant dat ie doorgesnoven gasten op het veld heeft gezien die onlangs nog wat bussen sloopten. Hoe komen ze binnen dan? En er was ook weer een lading vuurwerk e.d. het stadion binnengekomen. Een eigen! trainer die op z'n achterhoofd geslagen wordt. Spelers van de tegenstander die moeten rennen voor hun leven.
Het is gewoon decennialang al een onder presterende club. Met vullis tussen de supporters dat maar niet buiten gehouden wordt. Slecht geleid ook waarschijnlijk. Wat is de visie? Ik ben ook niet zo van het supportersgedrag, of het nu blind achter een club aanlopen of achter een politieke partij aanlopen betreft. Gewoon objectief blijven.
Ik ben zelf in verschillende decennia in het stadion geweest. Er was altijd wat. Charges te paard op de staantribune waar ik als tienjarige ofzo met m'n vader stond. Omdat supporters met stenen gooiden. Voor m'n werk met een raadslid mee en dan tot een uur na afloop in het spelershome moeten blijven omdat er buiten weer gemat werd. Benzinestations die geplunderd werden. Altijd Droefenis Overal.
“Supporters leven voor hun club.”
Precies dát vind ik er eng aan: omdat realiteitszin zo gemakkelijk opschuift naar mythevorming en ideologie.