sluit
sluit
15 januari 2014

Hallux valgus en andere ellende

Ooit schreef ik hier over mijn hallux valgus. Het is niet het ras van mijn hond, ook niet van het konijn dat ik nooit heb gehad. Het is een afwijking aan je voet, die zeer pijnlijk kan worden bij hardlopen. Het moet een klacht van velen zijn, want ik kom bijna dagelijks bij de zoektermen waarmee mijn site wordt gevonden, de term ‘hallux valgus’ tegen.

Inmiddels is mijn ervaring met het fenomeen aanzienlijk uitgebreid. Ongeveer anderhalf jaar heb ik met een pijnlijke voet hardgelopen, marathons gelopen en zelfs de K78 gelopen. Allemaal veroorzaakt door een hallux valgus. De grote rechterteen boog naar rechts, waardoor de voet als geheel breder werd en zich tussen de botten van de grote teen  kraakbeen begon te vormen. Met name dat kraakbeen is nogal pijnlijk. Een lange zoektocht naar zooltjes en schoenen nam zijn aanvang. Omdat mij verzekerd was dat het een ‘ouderdomskwaal’ was, die onherstelbaar was, kocht ik vier paar nieuwe dagelijkse schoenen met een speciale breedte-maat. De oude schoenen gingen naar het Leger des Heils. Een extra brede hardloopschoen beviel niet. Wel kocht ik loopschoenen die een half maatje groter waren. Ik liep drie podologen af, met wisselende zooltjes tot gevolg. Zonder succes.

Natuurlijk, het lag aan mij: ik nam geen tijd om zooltjes eens rustig uit te proberen. En al helemaal niet om de voet eens tot rust te laten komen. Ik moest trainen, en voor oponthoud was geen tijd. Ik beloofde bij de laatste podoloog dat ik na de K78 wel terug zou komen. Dat was tegen die tijd ook echt nodig. De pijn was zeker niet afgenomen, en de druk om te trainen was weggevallen. Dan ga je die pijn meer voelen. Ik stopte nagenoeg met trainen en merkte tot mijn verrassing dat mijn voet steeds smaller werd. Die hallux valgus mocht dan een onherstelbare ouderdomskwaal zijn, die voet was ook gewoon ontstoken. Door een tijd weinig tot niet te trainen, verdween de ontsteking en stond mijn teen plotseling veel minder scheef. Ik kreeg bijna spijt dat ik al mijn schoenen naar het Leger des Heils had gebracht.

Ik maakte weer een afspraak bij de sportpodologe [www.delopendezaak.nl]. Ze leerde me dat mijn hallux te maken had met mijn manier van lopen. Ik wikkelde met name met de rechtervoet naar binnen af, waardoor die grote teen bij elke stap een klap kreeg. Ik begon iets te begrijpen van die ontsteking. Ze gaf me een nieuw zooltje, waardoor ik meer naar voren afwikkel. Het was geen genot, maar ik kon wel weer zonder pijn lopen.

Inmiddels zijn we aan het experimenteren geslagen. De podologe vertelt overtuigend dat de hallux valgus bij de meeste mensen het gevolg is van het gebruik van schoenen, en met name van te smalle schoenen. Die voeten passen zich na een leven van afknellen  aan de schoenvorm aan. En daarin past een hallux beter dan een brede voorvoet. Uitgaande van de oorspronkelijke vorm van de voet zou een schoen niet taps moeten toelopen maar juist in de richting van de tenen moeten verbreden.

Die gedachte heeft gevolgen voor de voorgestelde therapie. Ten eerste: zo weinig mogelijk schoenen gebruiken. Na twee weken binnenshuis op sokken lopen, was elke pijn aan de voet verdwenen. Ten tweede: de voet trainen, om de voet zover mogelijk in zijn oorspronkelijke stand terug te krijgen. Ten derde: nieuwe hardloopschoenen. Bij voorkeur zo minimalistisch mogelijk en bij voorkeur ook met een hele slappe zool. Ik had al eerder gemerkt dat ik pijnloos kon lopen in minimalistische schoenen van Saucony. Maar het is wel wennen. En het vraagt een betere looptechniek. Niet stiekem een beetje op de hak landen, maar echt op de middenvoet, zo mogelijk op de voorvoet. En vooral: een hoge pasfrequentie. Ik wist dat mijn pasfrequentie altijd veel te laag was (130-140), terwijl 170-180 gewenst is. Juist door die hogere frequentie heb je geen tijd meer om op je hak te landen.

Ik besef dat die hallux nog niet helemaal weg is. En ook nooit meer helemaal weg zal gaan. Maar vanochtend liep ik wel een heerlijke intervaltraining van 10 kilometer. Op minimalistische schoenen, met een hoge pasfrequentie en zonder enige pijn.

[wordt vervolgd]

Reageer

Uw reactie