Adri Duivesteijn was een bijzonder mens. Alle media melden zijn overlijden. En melden zijn prestaties. Als eerbetoon aan hem haal ik graag enkele persoonlijke herinneringen aan hem op.  Het zal in de winter van 1990 zijn geweest. Adri was onlangs benoemd tot directeur  van het nieuwe NAi, het Nederland

Het architectuurplatform De Architect besteedt regelmatig aandacht aan particuliere woningen. Onlangs publiceerde de site de ‘Top 5 van meest bekeken woningen’. Hoofdredacteur Merel Pit gaf een heldere motivatie. Volgens haar zijn woningen (en vooral de eigen woningen van architecten) laboratoria voor innovaties. Terwijl veel architectuurplatforms een heel ander standpunt huldigen: ‘Particulier

De planoloog Bij sommige beroepen vraag je je nooit af wat die mensen doen. We weten wat een dokter is, wat een architect is, een leraar of een piloot. Dat weten we ook omdat het beroep in essentie door de jaren heen niet verandert. Hoe anders ligt dat bij een planoloog. Dat het grote publiek niet meteen weet wat een planoloog is, is nog niet zo erg. Maar eerlijk gezegd

Wie van architectuur én van het lokaal bestuur houdt, en ik doe beide, krijgt al snel een voorliefde voor raadhuizen. Die raadhuizen geven meestal een prachtig tijdsbeeld. Niet alleen omdat vaak vooraanstaande architecten worden uitgenodigd, maar ook omdat het programma van eisen alles zegt over het zelfbeeld van de lokale democratie. En beide, architectuur én zelfbeeld van de lokale democratie

We waren toevallig toch in de buurt. Een mooie gelegenheid om nog eens aan te bellen. Jaren geleden bezocht ik de nieuwbouw van de Abdij Sint-Benedictusberg van architect Dom Hans van der Laan. In het gehucht Mamelis bij Vaals. Er was niets veranderd, zoals er in kloosters vaak in decennia niets verandert. Maar ook aan mijn mening was niets veranderd en aan mijn gevoel al evenmin. Dom H

Er zijn grote problemen met de ondertunneling van de A10 bij de Zuidas. Er is een diepgravend conflict tussen de opdrachtgever (het Rijk) en de bouwers. De Minister meldt de Kamer dat het zeker een half miljard euro duurder zal worden (in plaats van de begrote 1 miljard). Marcel Hertogh uit Delft is aangetrokken om te bemiddelen tussen Rijk en bouwers. Oud-minister

Het zal al een aantal jaren geleden zijn dat Bernard Hulsman op de achterpagina van het eerste katern van de NRC een serie begon over gebouwen, bruggen en wat dies meer zij die erg op elkaar leken. De boodschap leek te zijn: architecten zijn minder origineel dan ze vaak zelf suggereren. En de foto’s bewezen dat keer op keer. Het is me ontgaan wanneer deze serie is gestopt en wa

Vorige maand had ik een afspraak met de buurtpastor van Spangen in Rotterdam. Na een boeiend gesprek over zelforganisatie en de rol van de overheid, reed ik door naar de campus van de Erasmus Universiteit op Woudestein. Van Sparta naar Excelsior voor de voetballiefhebbers. Alle bomen stonden in het frisse lentegroen. Ik reed langs de M

In Rotterdam bouwde men de Essalammoskee naar Arabisch voorbeeld. In Amsterdam brak men het Swammerdaminstituut af, een voorbeeld van het Nieuwe Bouwen. Wat hebben deze twee zaken met elkaar gemeen? Bij nader inzien veel. Het handelt hier om de vraag: welke gebouwen zijn passend in een bepaalde stedebouwkundige omgeving? Het Swammerdaminstituut trof hetzelfde lot als het Maupoleum van a

Peter van der Helm schrijft een fascinerend artikel in het laatste nummer van S+RO. Hij vergelijkt Rotterdam, de meest ‘internationale’ stad van Nederland, met Philadelphia. Waar in Rotterdam de auto’ en de voetgangers in de binnenstad zoveel mogelijk worden gescheiden, kent de Amerikaanse stad veel minder belemmeringen voor de auto. Volgens Van der Helm verzwakt het Nederlandse beleid van auto

Als er één beroepsgroep het moeilijk heeft gehad in de economische crisis van de laatste jaren zijn het wel de architecten. De bouw kreeg harde klappen. Grote architectenbureaus gingen failliet (Van Egeraat bijvoorbeeld). Veel bureaus werden gehalveerd of zelfs gedecimeerd. En de crisis is nog niet voorbij. De economische groei mag uit de rode cijfers zijn, de woningverkopen mogen weer aantrekk

Rotterdam blijft fascineren. Die stad is nooit af. Ik heb er lang gewoond en kom er nog graag. En telkens wordt mijn blik weer getrokken door al die bouwputten. Door de energie en de durf waarmee in deze stad nieuwe plannen worden gesmeed. Hoe mooi is het dat daarbij ruim baan wordt gemaakt voor de grote architecten uit de eigen stad. Van de Broek en Bakema ontwierpen hier na de oorlog hun roem

Sommige architecten intrigeren je. Je volgt hun werk al lange tijd, zonder te weten wanneer die fascinatie precies is begonnen. Mijn fascinatie voor Jo Coenen moet in het midden van de jaren ’80 zijn begonnen. Hij deed zowel mee met de prijsvraag voor het nieuwe kantoor van Nationale Nederlanden aan het Weena in Rotterdam als met de prijsvraag voor het nieuwe

Mijn plek in de stad bestaat niet meer. En mijn stad is mijn stad niet meer. Laat ik met het laatste beginnen. Ik weet niet hoe het andere mensen vergaat die in hun leven al meerdere steden hebben bewoond, velen delen die ervaring, maar mijn huidige woonplaats is nooit ‘mijn stad’ geworden. Achtereenvolgens heb ik gewoond in Meppel, Groningen, Leiden, Rotterdam en Den Haag, maar Rotterdam sprin

Hoe mooi kan het toeval zijn. Terwijl ik net een paar interessante studies over de Nederlandse groeikernen heb gelezen, stuit ik op een prachtige citaat van Aldo Rossi: ‘Architectuur verschilt fundamenteel van iedere kunst en wetenschap omdat ze concreet vorm geeft aan de maatschappij, en hiermee ten nauwste verweven is.’ Zie pagina 13 van zijn klassieker ‘De architectuur van de stad’.