Er was geen mailtje. De bootcamp in de Leidse hout ging gewoon door. Ondanks de miezerige regen, ondanks de plassen en de modder. Maar als er geen mailtje komt (‘we trainen in de bollenschuur’) heeft Wilbert besloten dat we niet moeten zeuren. Alleen Wilbert bepaalt wanneer het ‘te’ nat is. Wilbert is onze trainer. Wilbert Witteman, een naam v
Eergisteren was het 25 jaar geleden dat de laatste Elfstedentocht werd verreden. Reden voor de NOS om daaraan uitgebreid aandacht te besteden. Simpel door de uitzending van 25 jaar geleden (op enkele uren na) geheel te streamen. Ik moet toegeven: ik heb uren gekeken. Maar ja, ik heb hem ook gereden. De NRC heeft deze streaming geheel anders beleefd. Ik lees een zuur en cynisch verslag
Vroeger had je privé-klinieken en ziekenhuizen. In privé-klinieken kwamen alleen rijke mensen, in ziekenhuizen kwam iedereen. In privé-klinieken werd veel geld verdiend en ziekenhuizen kwamen altijd tekort. Met de marktwerking in de zorg is dat onderscheid grotendeels verdwenen. Ook in privé-klinieken kan je terecht als je verzekerd bent en ook aan normale ziekenhuizen wordt door de verzekeraar
Hardlopen is een geloof. Ik lees al jaren elke maand Runner’s World, het onvolprezen tijdschrift voor de hardloper. En elke maand lees ik weer een nieuwe theorie. Over training, over voeding, over schoenen. En allemaal willen we deze theorieën geloven, omdat we zo graag harder willen lopen. Hoe heerlijk nu is het om het boek Alles wat je wilt weten over hardlope
De marathon in Rotterdam 15 keer gelopen, gisteren zat ik thuis. Ik wilde wel, maar ik kon niet. Gewoon niet getraind, door eindeloze problemen met een voet. Ik heb Rotterdam wel eens vaker gelopen zonder echt te trainen, maar toen zat die marathon nog in mijn lijf. Ik was bang dat hij er nu niet meer in zat. Dat was nieuw. In 2000 liep ik mijn eerste marathon in Rotterdam. En daarna mi
Wat is dat toch met mijn hart. In 2010 meldde een sportarts dat mijn hart last had van ST-depressies. Een second opinion bij Paul van Dijkman leert dat er niets aan de hand is. Dat de afwijkingen in het elektrocardiogram slechts voortkomen uit mijn bizar goede conditie. Een paar weken later loop ik voor het eerst de Swiss Alpine rondom Davos. 78 km met 2600 hoogtemeters. Maar dat ruisje
Het is 4 januari! Het is 20 jaar geleden. De sportpagina’s van de NRC zijn geheel gewijd aan de Elfstedentocht van 1997. Ander sportnieuws is er niet. Hans Buddingh’ verhaalt van zijn tochten in 1985 en 1986. Uitgereden. En van zijn tocht in 1997. Niet uitgereden. Hij verhaalt over de domste beslissing van zijn leven. Dat hij aan het einde van de middag al had besloten om te stoppen. Hij was al
Ik was vanmiddag te gast bij de Rotterdam Running Ambassadors. Werkelijk te gast. Alleen maar aardige mensen, die zich allemaal kwamen voorstellen. Ik sprak daar een bijzondere man. Herman Wilton. Herman had de marathon van Rotterdam al 30 keer gelopen. Hij had veel last van artrose, onder andere aan zijn knieën. Toch zat hij klaar voor zijn 31e keer. Hij vertelde me dat hij al
Het einde is in zicht. Eindelijk. Ik heb er drie jaar tegen aan lopen hikken. Eigenlijk is het na de K78 van 2013 nooit meer helemaal goed gekomen. Beter gezegd: het was al niet goed toen ik die K78 liep. Vier maal naar de fysio in de voorafgaande week. Ingetapet 78 km lopen, met 2600 hoogtemeters. [Ik heb genoten.] En dat allemaal door die zweepslag. En die zweepslag kwam door die nieuwe schoe
Voor mijn website gebruik ik het programma WordPress. Het programma geeft me inzicht in mijn bezoek. Hoeveel mensen komen op mijn site en wat lezen ze? Het programma geeft ook een klein inzicht in de zoektermen van de mensen die mijn site bereiken. Soms staat er ‘blog wim derksen’. Dat zijn de gesprekken bij de koffie-automaat. “Heb jij die blog al gelezen”. Dat stemt natuurlijk blij. M
Ook vorig jaar had ik weinig getraind voor de marathon van Rotterdam. Ik had een startbewijs, maar had al lang besloten om mijn favoriete marathon dit jaar aan me voorbij te laten gaan. Bij toeval moest ik de vrijdag voor de marathon in Rotterdam zijn. Ik zag de borden en de hekken en was weer verkocht. Ik reed nog terug naar Den Haag om mijn spullen op te halen. Het werd een heerlijke loop, in
In het eerste nummer van Hoogtelijn van 2014 staat een uitgebreid interview met mij over het lopen van de K78 in 2013. Ik laat commentaar achterwege. In ieder geval hoort het interview op mijn website. Lees hier verder.
Ooit schreef ik hier over mijn hallux valgus. Het is niet het ras van mijn hond, ook niet van het konijn dat ik nooit heb gehad. Het is een afwijking aan je voet, die zeer pijnlijk kan worden bij hardlopen. Het moet een klacht van velen zijn, want ik kom bijna dagelijks bij de zoektermen waarmee mijn site wordt gevonden, de term ‘hallux valgus’ tegen. Inmiddels is mijn ervaring met het
Het is één van die vele gouden regels van hardlopers: je hebt één week herstel nodig per 10 kilometer wedstrijd. Dus na vier weken voel je de marathon niet meer. En ja hoor, na 7,5 week was mijn lichaam hersteld van de 78 km van de Swiss Alpine. Herstel betekent: geen last meer van snelle verzuring. Weer kunnen genieten van een soepel lijf. Om meteen maar een mogelijk misverstand weg te nemen:
Verschenen in: NRC.Next 30 juli 2013 en in NRC Handelsblad op 31 juli 2013Geschreven door: Wim Derksen Om 7 uur staan we aan de start. Het is mijn tweede K78, het hoofdonderdeel van de Swiss Alpine. Een loop van 78 km, met 2650 hoogtemeters. 2650 meter stijgen e
