Zo harteloos als de Nederlandse overheid omging met het eiland, zo liefdevol is het meer dan anderhalve eeuw later door Eva Vriend beschreven. Schokland. Een gewezen eiland dat weinig mensen zullen kennen. Het lag in de Zuiderzee, niet ver van Kampen en Vollenhove. Het was nauwelijks een eiland. Het was een kleine verhoging in de zee, beetje klei, vooral veel veen. En daarom heel kwetsbaar. In
Wie wil weten waarom we een overheid hebben, moet vooral eens in Oosterwold in Almere gaan kijken. Het is een prachtig project, maar ook een heel groot experiment. Hoe zou het zijn als een woonwijk niet wordt ontwikkeld door projectontwikkelaars of door een corporatie, maar gewoon door de bewoners? Alles organisch, en nauwelijks regels. Dan kan iedereen zijn droomhuis bouwen. Dat was het plan v
De eerste contouren van de nieuwe Nota Ruimte zijn bekend. Verwoord in de zogenaamde Contourennotitie. Met grote interesse heb ik de notitie gelezen. Er staan uitstekende dingen in. En tegelijkertijd moet het nog veel scherper. Het is zeer goed dat het Rijk zichzelf weer een (grote) rol toe-eigent in de ruimtelijke ordening. En dat het daarbij weer gewoon over de inhoud gaat. In de vorige ruimt
Tot 2030 moeten 900.000 woningen worden gebouwd. Dat gaat niet vanzelf. De minister van Ruimte en Volkshuisvesting Hugo de Jonge weet dat nationale sturing nodig is om al die gemeenten in die korte tijd zo ver te krijgen. Hij is druk bezig om een nieuwe Nota Ruimte te schrijven waarin duidelijk richting wordt gegeven. Hij zal spoedig merken dat het terugpakken van regie haaks staat op de bedoel
Er is de laatste jaren hard gewerkt aan de Afsluitdijk. Het zal niet iedereen zijn opgevallen. De dijk was te laag, vanwege klimaatverandering en zeespiegelstijging. Een hogere dijk voorkomt dat het zoute zeewater de dijk ooit zal overspoelen. Het lijkt allemaal erg logisch. Maar de oplossing past geheel bij een overheid die eerst het probleem
Het is goed dat er weer wordt gesproken over een Nota Ruimte en over een Ministerie van Volkshuisvesting en Ruimte. We moeten de ruimtelijke ordening niet overlaten aan de markt. Helaas was dat wel de belangrijkste uitkomst van de Nota Ruimte van minister Sybilla Dekker. Haar lijfspreuk luidde: ‘Centraal wat moet, lokaal wat kan.’ Ze vertelde er niet bij wat centraal moest. De kabinetten na haa
Dit was mijn redenering in de drie vorige blogs over het eerlijke verhaal over de ruimtelijke ordening: Ruimtelijke ordening is het toedelen van een bestemming aan grond. Ruimtelijke ordening is, uitzonderingen daargelaten, een zero-sum-game. Ruimtelijke ordening is dus het toedelen
Om scherp te krijgen waar het bij ruimtelijke ordening in essentie om gaat, gebruikte ik in een eerdere blog de voorbeelden van de Haarlemmermeer en de Noordoostpolder. In de eerste polder werd de ordening van de ruimte grotendeels aan de markt overgelaten, in de tweede polder was het de overheid die elke vierkante meter van een bestemming voorzag. Om nog maar eens helder te maken dat de ruimte
Laten we het debat over de ruimtelijke ordening eerst eens ordenen door een aantal basisvragen te beantwoorden. Vraag één: wat is ruimtelijke ordening? Antwoord: het toedelen van een bestemming aan grond. Vraag twee: hoe kan de ruimte worden geordend? Antwoord: door het marktmechanisme en door hiërarchie (de overheid). Vraag drie: waarom laten we ordening van de ruimte niet over aan de markt? A
Hugo de Jonge wil de nationale ruimtelijke ordening terug. En dat is mooi. Maar wat hij daar onder verstaat blijft voorlopig nogal vaag. Dat maak ik op uit de ‘Planologielezing die hij vorige week in Groningen uitsprak. Hij hield bovenal een nostalgisch verhaal. Over de ruimtelijke ordening als onze nationale trots. Dat was toch even geleden.
Deze blog kent twee hoofdpersonen: Novex en Vinex. Novex is de aanscherping van Novi, de Nationale Omgevingsvisie uit 2020. Vinex was de aanscherping van Vino, de Vierde nota over de Ruimtelijke Ordening uit 1988. De gelijkenis tussen de namen van de hoofdpersonen Novex en Vinex is niet toevallig. De minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, Hugo de Jonge, spiegelt zich graag aan V
Adri Duivesteijn was een bijzonder mens. Alle media melden zijn overlijden. En melden zijn prestaties. Als eerbetoon aan hem haal ik graag enkele persoonlijke herinneringen aan hem op. Het zal in de winter van 1990 zijn geweest. Adri was onlangs benoemd tot directeur van het nieuwe NAi, het Nederland
Bij toeval las ik een interessant boek over Teun Koolhaas. Het is al even geleden geschreven, in 2007. Maar bij de Kunstlinie Almere wordt het nog met liefde verkocht. Niet verwonderlijk, omdat Teun Koolhaas als stedebouwkundige een nadrukkelijk stempel heeft gezet op de ontwikkeling van Almere. Zo is een boek over het leven van Koolhaas ook en vooral een boek over het ontwerp van de IJsselmeer
In Noorwegen is 80% van de nieuw-verkochte auto’s elektrisch. Dat is extreem, maar in Nederland is het aandeel elektrische auto’s ook al bijna een kwart. Terwijl het een paar jaar geleden nog maar 3% was. Als al die elektriciteit duurzaam wordt opgewekt, raken we echt op streek met de energietransitie in Nederland. Ik weet niet of we op tijd zullen zijn om het klimaat nog enigszins te redden, m
Het architectuurplatform De Architect besteedt regelmatig aandacht aan particuliere woningen. Onlangs publiceerde de site de ‘Top 5 van meest bekeken woningen’. Hoofdredacteur Merel Pit gaf een heldere motivatie. Volgens haar zijn woningen (en vooral de eigen woningen van architecten) laboratoria voor innovaties. Terwijl veel architectuurplatforms een heel ander standpunt huldigen: ‘Particulier